Debby is 29 jaar en woont in de omgeving van Utrecht. Op dit moment volgt ze een behandeling bij een TRTC, studeert ze psychologie en is ze bestuurslid van een patiëntenorganisatie. In 2013 ging ze beschermd wonen bij Lister. Nu is het tijd om vervolgstap te zetten. Ze wil graag een eigen appartementje, maar zag er behoorlijk tegenop om alleen te wonen met haar psychische problemen. Via een kennis kwam ze in contact met fenomeen hulphond. Een jaar lang heeft ze hier allerlei informatie over opgezocht en is er gesprekken over aangegaan of een hulphond haar zou kunnen helpen naar zelfstandigheid....

Begin 2016 had Debby contact met verschillende hulphond organisaties en ging ze gesprekken aan over welk ras bij haar zou passen. Uit deze gesprekken kwamen een aantal rassen naar voren waaronder een Australian shepherd. Augustus 2016 mocht ze haar pupje ophalen bij de fokker. Tegelijkertijd ging Debby ook zelfstandig wonen. Haar hond is een PTSS hulphond. Debby koos er uiteindelijk voor om haar hond zelf op te leiden bij Kibomdd.

Waarom was therapie niet voldoende voor herstel?
Ik loop al lang mee in circuit van de hulpverlening en volg al aantal jaar een behandeling bij een TRTC voor o.a. DIS, PTSS. Naast deze diagnoses heb ik ook een eetstoornis, waardoor klachten van ene stoornis toenemen als de klachten van andere stoornis afnemen. Ik liep nogal vast in de behandeling en op de locatie van beschermd wonen, waardoor ik hoop had dat een hulphond daarin doorbraak zou geven en dit is ook gebeurd.

Wat zijn de kosten van een hulphond en hoe wordt dit vergoed door de verzekering?
Ik heb na een lang traject van bezwaarschriften de opleiding vergoed gekregen vanuit de WMO. De gemeente heeft ruim € 12.000 betaald aan Kibomdd.

Hier zitten nog kosten van een medische keuring en een gedragstest bij die ik niet vergoed gekregen heb. Helaas is het nog erg moeilijk om een hulphond, anders dan ADL of Geleidehond vergoed te krijgen vanuit WMO of de zorgverzekering. Veel instanties gebruiken dan ook de optie van crowdfunding.

Hoe is jouw hulphond opgeleid? Wat is zijn naam en ras?
Eén keer per 2 weken kwam er een trainster van Kibomdd bij mij thuis en trainden we Skye. Ik had een map met oefeningen die Skye moest leren en heb elke dag verschillende uren met hem getraind. Skye is ook naar puppy, puber, A en B cursus geweest bij KC Culemborg. De trainsters van de KC hebben ook ondersteund en geholpen bij de opvoeding en opleiding van Skye. Skye is een australian shepherd van twee jaar. Skye moet op dit moment nog één examen afleggen en heeft onlangs een examen succesvol afgelegd. Als hij dit 2de examen succesvol afrondt is hij een volleerd hulphond.

Wat doet jouw hulphond allemaal voor je?
De belangrijkste taak van Skye is dat hij is getraind op signaleren van spanning en stress. Door middel van mijn cortisolspiegel ruikt hij wanneer mijn spanning toeneemt. Hierdoor haalt hij mij uit nachtmerries, herbelevingen en dissociaties. Een hond heeft structuur nodig, dat maakt dat ik elke dag in ieder geval 3x naar buiten moet. Hoe slecht en depressief ik me ook voel en hoe ontzettend ik de wereld soms haat. Als ik, of delen van mij, huil dan komt hij troost bieden en likt hij de tranen van mijn gezicht.

Skye heeft geleerd om mijn pijn en zo nodig medicatie te brengen als ik hem hiertoe opdracht geef.
Hij geeft mij een gevoel van veiligheid waardoor ik dingen durf te ondernemen die ik zonder hem niet had durven doen. En doordat hij mijn spanning aanvoelt kan ik ook al eerder handelen naar de spanning, waardoor mij minder energie kost.

Dankzij Skye durf ik weer met het ov te reizen en heb ik onlangs mijn studie opgepakt. Maar ook het zelfstandig wonen gaat goed dankzij mijn hulphond. Skye mag altijd en overal mee naartoe, waardoor ik minder afhankelijk ben van de mensen om me heen. Ik ga weer alleen naar de huisarts en het ziekenhuis. In therapie heeft hij ook een belangrijke rol. Binnen het TRTC ben ik de eerste cliënt waarbij ze EMDR geven met ondersteuning van een hulphond. Dankzij mijn hulphond durft het team van hulpverleners het nu aan om dit te doen.

Skye komt 's avonds bij mij op bed liggen waardoor ik me veilig genoeg voel om in slaap te vallen en maakt me wakker als ik onrustig word. Door mijn PTSS heb ik soms het idee dat er "daders" in mijn huis zijn en is relativeren soms heel moeilijk. Ik kan dan het hier en nu moeilijk scheiden van het toen en daar. Ik kan aan Skye's gedrag aflezen of ik me daadwerkelijk zorgen moet maken. Tijdens de eetmomenten komt Skye bij me liggen, waardoor mijn spanning afneemt. Skye kan mijn kleding brengen, spullen oppakken die ik laat vallen, mij afschermen van andere mensen en mij naar herkenningspunten trekken als we buiten zijn.

Hoe gaan anderen om met jouw hulphond?
In het begin was het even wennen voor de mensen om me heen. Ik had mijn psychische problemen immers ontzettend goed verborgen gehouden. Mijn familie heeft er nog steeds wat moeite mee. Mijn directe omgeving gaat er goed mee om en is het inmiddels ook gewend dat ik een hulphond heb. Soms word ik wel aangesproken dat een hond niet toegestaan is, maar vaak zien ze dan ook dat om een hulphond gaat.

Er zijn altijd mensen die hardop lezen dat ze Skye niet mogen aaien of afleiden en hem dan vervolgens gaan aaien of tegen hem praten. Dat is wel ontzettend vervelend. Skye raakt dan uit zijn focus en kan zijn werk niet meer doen. We hebben soms wel uur nodig om Skye weer in de focus op mij te krijgen.

Hoe zie je jouw toekomst met hulphond?
Ik hoop dat ik mijn therapie succesvol kan afronden en dat ik dan ook klaar ben met behandeling. Dat ik mij volledig kan focussen op een baan en eventueel een gezin met kinderen. Dat ik dankzij mijn hulphond een leven kan hebben waarin mijn eetstoornis, PTSS en DIS voldoende onder controle zijn om er goed mee te kunnen leven. Dat is voor mij herstel. Mijn verleden, mijn trauma's zullen altijd stukje van mij zijn, maar door Skye hoop ik daar goed mee te leren leven.

Zijn er misvattingen rondom hulphonden? Zo ja, welke?
Ja, er zijn helaas een heleboel misvattingen rondom hulphonden. Het ras is bijvoorbeeld één van die vele misvattingen. De Labrador wordt vaak gezien als een hulphond, terwijl in de praktijk elk ras en elke hond getraind kan worden als een hulphond. Niet iedere hond is geschikt. Dit is afhankelijk per hond.
Ik heb vaak opmerking "Vind je het niet moeilijk dat je straks afscheid moet nemen?" gehad, omdat ik geen zichtbare aandoening heb.

Mensen vragen met enige regelmaat wat er mis is met mij, dat ik met een hulphond loop. Ook wordt ADL of Geleidehond vaak gezien als een "echte" hulphond en een PTSS hulphond enkel als een maatje. Een maatje dat je mag aaien of afleiden. Er zijn mensen die denken dat je simpel een dekje koopt en je eigen hond dan als hulphond mag bestempelen, terwijl er een intensieve training van ruim 1 of 2 jaar aan vooraf gaat.

Wat vind je moeilijk aan het hebben van een hulphond?
Ik vind het moeilijk dat overal waar ik kom met hulphond, mensen aan mij zien dat mij iets mankeert. Soms vind ik de zorg die een hulphond vraagt, ook wel pittig. Zeker als het slecht met mij gaat. Als ik een nacht niet slaap moet ik er in de ochtend wel uit om hem uit te laten.

Wie zou je een hulphond aanraden en wie afraden?
Ik ben geen expert en kan niet beoordelen wie er wel en wie er geen hulphond zou moeten krijgen. Realiseer je goed dat, vooral de opvoeding en training, ontzettend veel energie en tijd kosten. En dat je elke dag voor de hulphond moet zorgen. Ook een hulphond blijft een hond. Weet ook dat je, als je opgenomen moet worden, je hulphond niet altijd mee kan nemen en dat je hier opvang voor moet regelen.

Dat je er elke dag uit moet om de hond uit te laten en dat een hulphond ook beweging nodig heeft. Een hondensport is geen vereiste, maar wel lekkere uitlaatklep voor de hond om zijn energie kwijt te kunnen.

Een hond heeft zo'n 8 uur herstel tijd nodig na stress. Als jij veel stress hebt en je hulphond weinig uitlaatkleppen kan bieden, kan de hulphond ook depressief worden. Een hulphond geeft ook veel. Het allerbelangrijkste misschien wel: onvoorwaardelijke liefde.